Het verliezen van iemand waar je van houdt is ontzettend moeilijk. Helaas heb ik het zelf al een aantal keer moeten meemaken. Naast andere dierbare mensen zijn ook mijn ouders vrij kort na elkaar overleden: mijn zusje en ik waren beide in de twintig met eigenlijk nog een heel leven voor ons wat we zielsgraag wilde delen met onze ouders. Dit kan niet meer.

Het is ontzettend moeilijk om je leven verder te leven met het gemis van iemand die zo dichtbij je heeft gestaan, om weer te genieten van het leven zonder die persoon, om dingen mee te maken waar diegene niet bij kan zijn, om je leven verder te leven, gewoon, zonder al die gewone dingetjes wat je altijd deed samen…

Het ervaren van verschillende emoties; verdriet, boosheid, onmacht, schuldig voelen, etc. Het is allemaal normaal bij rouw. Sterker nog, dit alles zou je niet voelen als je niet verbonden was met diegene. Dit is wat liefde is!

Iedereen gaat anders om met rouw en verlies, ook in één gezin kan ieder zijn eigen weg hierin bewandelen en ieder hier op een andere manier mee om gaan. Dit is eigenlijk heel normaal.

Het heeft mij 10 jaar gekost om hier enigszins een weg in te vinden. Het was voor mij moeilijk, want ja, het is gebeurd en je gaat verder, je moet verder. En dat is in zekere zin wel zo, maar hoe dan? Hoe kun je dit het beste doen? Wat doe je eigenlijk met al die emoties? Wat voelt goed en waar heb jij diep in je hart behoefte aan? Dit zijn allemaal dingen om te ontdekken.

Ik heb manieren gevonden om hiermee om te gaan, om deze rouwarbeid (want het is hard werken) aan te gaan en te erkennen dat het er is, dat je er eigenlijk niet omheen kunt maar er doorheen moet gaan.

En het is gelukt, het gaat goed en op dit moment heb ik mezelf weer teruggevonden.

Naast het coachen van kinderen in het rouwproces, ben ik er ook om ouders coachen als zij dit fijn vinden. Ik weet als geen ander hoe het 'vastlopen' met jezelf, zijn weerslag kan hebben op je gezin.

In dit coachtraject vind ik het heel belangrijk om naast het vinden van de goede weg in de rouwarbeid, ook samen op zoek te gaan naar de tradities en rituelen of nieuwe tradities en rituelen te ontdekken. Ik geloof erin dat dit zoveel voor je kan doen en je kan helpen om er jouw weg in te vinden.

Ook zouden we gebruik kunnen maken van schrijf- of tekenopdrachten; dit is maar net hoe het zich aandient en wat goed voelt.

Heel graag zou ik kinderen, maar ook ouders, aan de hand willen nemen die dit mee moeten maken en hierbij helpen zodat jij of jouw kind een goede weg vindt die je kunt gaan bewandelen. Want ik snap het, ik snap hoe het is.

En ik weet zeker dat jouw kind en/of jijzelf ook echt weer je sprankels kunt terugvinden, net als ik!